Babası tarafından el üstünde tutulan, babasının biricik kızı olamadım hiçbir zaman. Hayatın tüm zorluklarını çok küçük yaşta görmüş, küçük yaşımda büyümek zorunda kalmıştım. Çocukluğumu dolu dolu yaşayamadım değil, ben hayatımda hiç çocuk olmamıştım. O zamanlar ağır gelmiyordu bu durum. Lakin büyüdükçe bir şeylerin farkına daha çok varmış, parkta oynamam gereken zamanlarımı annemle ev işlerine giderek harcadığım için hayata bir kez daha küfür etmiştim. Sahi daha farklı olamaz mıydı hayatlarımız? İyi bir babaya, bir yanlış yaptığımız zaman ne karşımızda ne arkamızda değil de tam yanımızda duracak bir anneye sahip olamaz mıydık? Sanırım hepimiz bu kadar şanslı değiliz, ama umarım siz benim sahip olamadıklarıma sahip olacak kadar şanslısınızdır. Düştüğünüz de 'nasıl düştüysen öyle kalk' diyen değil de 'gel kızım, tut elimi' diyen bir ebeveyne sahipsinizdir.