Yalancı Bahar

Yirmi günlük bir gemi yolculuğu. Türlü oyunların, hilelerin ve günden güne dozu artan gerilimin ortasında kalacağı yirmi gün.

Bir yanda kendisini bir anda gemideki özel yardımcısı olarak bulduğu patronu, bir yanda ise hayatına katmayı çok istediği babası.

*

"Nereye gideceksin? Denize mi atlayacaksın mesela? Kıyıya nasıl varacaksın?"

Kendinden emin, bilmiş tavrı her saniye beni biraz daha öfkelendirirken kıyafetlerimi küçük bavula sertçe tıkıştırmaya devam ettim.

"Siz gitmeyi bundan ibaret mi sanıyorsunuz?" Belki bağırmamıştım ama dişlerimin arasından konuştuğum çok barizdi. "Ben belki buradan şu an gidemem ama..." ki bu en büyük aptallığımdı. "Sizinle kalacağımı mı sanıyorsunuz?" Dudaklarımın arasından hırslı, öfkeyle harmanlanmış bir gülüş fırladı. Yaslandığı dolaptan doğrularak yanıma adımlamaya başladığında ona alev saçan gözlerle bakıp eşyalarımı toplamaya devam ettim.

"Benimle kalacağını sanmıyorum," kafasını salladı. "Ama henüz sorularının cevabını bulamadığını da biliyorum." Birkaç büyük adımda dibimde bitmişti.

Açık olan bavulumun kapağını sertçe kapattı. Kanım kaynarken gözlerimi yumarak derin derin nefes almaya başladım. Sakin olacaktım. Sakin olmaya ihtiyacım vardı. Karşımdaki adamı öldürmek istemiyordum.

"Sadece bir gün," dedim sertçe. "Sizinle aynı gemide nefes almaya sadece bir gün daha katlanacağım."

Kaşları havalandı alayla. "Öyle mi?" Sesindeki baskınlık farkedilmeyecek gibi değildi. Gücünü kullanmaktan çekinmeyeceğini biliyordum, keşke bilmeseydim. "Bu gemiyi içindekilerle birlikte senin için bir ömür boyu hapsedebilirim." Konuşurken kısa bir an bile tereddüt etmemişti. "Farkında değil misin bunun?"

Bana doğru bir adım daha yaklaştığında parmaklarımı göğsüne bastırarak onunla aramdaki mesafeyi korudum.

"Ne mutlu ki..." dudaklarımdan çıkanlar ile gözlerimin konuşt