'' Çığlık çığlığa da susarmış insan , şimdi öğreniyorum da kendi kalabalığında kendine çarpa çarpa da yalnız kalabilirmiş. Nefes almak değilmiş yaşamak , soluk alınırken de ölünürmüş. Hiç bitmez denen sevgi bir ihanetle körelebilirmiş. İnsan en sevdiklerinden darbe yedikçe olgunlaşırmış . Masum gülücüklere küsebilirmiş. Yaşamaktan vazgeçebilirmiş , nefes almak gün geçtikçe acı verebilirmiş insana . Her göz yaşı bir kor olup yakabilirmiş tüm kalbi . İnsan kaybettikçe ölürmüş , her saniye acı çekebilirmiş ...''
"Nefret ediyorum senden anlamıyormusun?"dedim titreyen korku dolu sesimle
"Sevemiyorum ben seni olmuyor işte artık vazgeç benden izin ver gideyim"dedim artık bağırmaktan kısılan sesimle gözlerimden yaşlar durmuyordu hıçkırıkların arasında kaybolmuştum...benim isyan etmemin aksine o bana acıyan gözlerle bakıyordu ne kadar acizdim
Kolumu tutan elinden kurtarıp kapıya doğru koştum belime sarılan kollar buna mani oldu kafasını boynuma gömerek derin nefes a
ldı
"Veremem....."
"Eğer benden gitmeye kalkarsan seni odaya bile zincirlerim ama izin vermem"dedi korkudan ne yapıcağımı bilmiyordum artık yaşamak istemiyordum bu adamın esiri olmaktan bıkmıştım....