23.23-Kum saatinde ki yıldız

Yağmur bardaktan boşlırcasına yağıyordu fakat sanki bizi ıslatmıyormuş gibi tepkisizce oturmaya devam ediyorduk. Göz yaşlarım bir bir yağmura karışıyordu sanki arınmak istiyordu bedenim bu gece,her şeyi burada bırakıp gitmek istiyordu..
Yaklaşık 2 dakika kadar sonra kollarımın üzerine bırakılan ceketle sıçradım ve o an aslında ne kadar üşüdüğümü farkettim

"Korkutum mu"

Kafamı iki yana salladım dalgınlıkla.

"Saat 23.23"
Umrumdamıydı ?
-Hayır
Gözlerimi diktiğim yerden çekip Uzay'a çevirdim

"U-uzay ben bittim, hayatım bitti, hayatım bir yalanmış,bunca yaşanmışlık herşey" o sırada uzay kolunu kaldırdı ve "Gel" dedi. daha fazla konuşamıyarak Uzay'a sokularak istemsizce daha şiddetli ağlamaya başladım.

"Artık kimin için ne olduğunu bırak,ben burdayım ve söz veriyorum seni hiç bırakmıyacağım"

Hiç bir şey söyliyemedim sadece sessizce ağlamaya devam ettim..
Çünkü hayatım artık bir hiçlikti artık..
Bir hiçlikten,boşluktan ibaretti..

O sırada onun sesini duydum, hayatımda ki tek gerçeğin..
o kusursuz sesini duydum

"23.23 özel ve tek"

"N-ne?" Dedim anlamayarak

"Özel ve teksin benim için kum saatinde ki yıldız :)"

O an sadece yüzümde ki ellerimi çektim ve sıkıca sarıldım ona...

O iyikii vardı... :)

----