"Serieus nick alweer?" Ik knik
"Dit kan echt niet meer, je moet dit niet accepteren" nog steeds starend naar tafel die naast ons staat. "Ik dacht gewoon..." na een kleine stilte kijk ik hem recht in zijn ogen aan en ga veder met mijn opmerking "dat hij was veranderd, na de vorige keer". Het blijft stil tussen ons, allebei niet wetend wat we moeten zeggen.