....Gregor Arthur'un adını duyunca heyecanlandı. Oturduğu koltuktan doğruldu kalp atışlarını hissediyordu. Arthur ismini her duyduğunda şüphe ve endişe beraberinde gelirdi. Bu korku kalbinde yer edinmişti. Elinde değildi. Elinde olsa bunu değiştirecekti ama buna gücü yetmiyordu. Endişeyle gözlerini açarak 'evet devam et Sam... Arthur..' Sam korkar bir ses tonuyla zarfın üzerinde yazanları okudu. 'efendim ölmüş.' Dedi. Gregor duyduğuna inanamadı. Dudaklarından fısıldar bir ses tonuyla Arthur öldü mü? diye söyleniyordu. Sesini yanında olmasına rağmen Sam bile duyamıyordu. Dona kalmıştı Gregor. Duyduklarının gerçek olup olmadığını akıl süzgecinden geçirmeye başladı. Bu imkânsız dedi yine fısıldar bir şekilde. O ölemez. Onu kimse öldüremez. Elinde tuttuğu sigarayı düşürdü. Duygularına anlam veremiyordu. Bir yandan bu haberi duymak için yıllarca beklemişti fakat şimdi.. Neredeyse Arthur için üzülecekti. Bu ona hatırlamak istemediği geçmişini gözlerinin önüne getirdi. Sam ise sahibinin onu azarlayacağını önceden tahmin ederek çekingen ve ürkek bir şekilde efendisine tekrar etti ' evet efendim Arthur... o ölmüş. Keyifli Okumalar... :)