Kadın tam arkasını dönmüş kapıdan çıkacaktı ki adamın sesi ile olduğu yerde kaldı. '' Kimsin sen? '' dedi adam. Arkasına döndü kadın. '' Vuslat ben? '' dedi. Adam biraz daha yaklaştı kadına. '' Onu sormadığımı biliyorsun vuslat, kim olarak buradasın? Konumun ne? '' Kadın adama kısa bir tebessüm etti. '' Pamuğum için buradayım'' dedi. Adam gelen cevapla daha da gerildi. Başka bir şey istiyordu. Başka bir konumda olsun istiyordu kadın. Çünkü babaannesine bu kadar değer veren biri niye daha önce gelmemişti. Onca kötü zaman geçirmişti babaannesi o zaman neredeydi kadın. Yalan söylüyordu. '' Şimdi mi kıymete bindi pamuğun?'' '' Yo hayır 20 yıldır değerli benim için'' Adam şaşırmıştı. '' 20 yıl?'' Diye sormaktan kendini alamadı. Kadın gözlerini adamın gözlerinin içine sabitleyerek baktı uzun zaman sonra. Ve kısık sesle döküldü kelimeler dudaklarından '' Evet 20. 20 yıldır bu şehir bu ev ve bu evin her bir ferdi benim için çok kıymetli.'' Dedi. Ve devam etti. ''Ama sen hariç, sana verdiğim hiç bir değer yok olmayacakta.'' Geçmişten gelen kırgınlıkların hikayesi.