ανυπόστατα ψεύδη

φεγγάρι μου,

Μείναμε εδώ να κοιτάμε μαζί τα αστέρια

Και να πιανόμαστε στις σκέψεις του μυαλού μας

Περιμένοντας καρτερικά την ανατολή του ηλίου

Και όταν έρθει τελικά, να τις ξανά κλειδώνουμε βαθιά μέσα και να υποκρινόμαστε πως είναι ασήμαντες

Το ξημέρωμα πλέον κοιτάμε

Αλλά εγώ περιμένω εσένα

Γιατί μόνο με εσένα νιώθω ο εαυτός μου

Μόνο με εσένα νιώθω ευάλωτη και ειλικρινής

Σε περιμένω.

κάτια