Alevlere Sığınan Kalpler

"Aile bu mu? Anne olmak canını kapıya koymak mı? Bu insanlık mı? "

Her şeye rağmen savaştı. Belki Bedeni Hayattaydı ama ruhu ve duyguları artık bir Kafesin içine saklıydı. O kafesi ise ormandaki köklü ağacın altındaydı. Yeryüzünde yoktu artık. Duygularını öldürmüşlerdi.

Evet o Yaşadı ve sonrada Aşık oldu.

Kolay mıydı? Asla! Her Kıldığı Namazın ardından Rabbine yalvarıyordu 'canımı al' diye. Rabbi onun canını almadı, ona can verdi. Ona, ona aşık olan bir Adam verdi.
Duaları değişti!
'Rabbim sen bizi cennette de kavuştur' diye değişti.
Adamın kalbı alev alırken kızın kalbi kül olmuştu.