Yarını bilmediğimiz için güzeldir yarınlar bilseydik idareli kullanırdık mutluluklarımızı,kıymet bilirdik gidenler gitmeden önce.Hayatın kuralı topraktan geldik toprağa gideceğiz.Ve bu yüzden hayattaki her şey'i yenmek için bazen yeni başlangıçlar yeni uğraşlar gerekir.Aynı bir çocuğun yürümeyi öğrenmesi gibi düşe kalka... Bazen yalnız kalınca insanın aklına çocukluk anıları gelir, çocukluğunu hatırlar en önemlisi benliğini hatırlar... İnsan olmayı , karşılıksızca sevmeyi, hani misafirlikte yaptığın hatadan dolayı çimdik yemene rağmen , o an gözlerinin dolmasına rağmen ağlayamaman'a , bir anlık öfke gibi , ilk düşüşünden sonra kimseden yardım beklemeden ayağa kalkman gibi. Koca bisikleti minik ellerinle kavrayıp merdivenlerden çıkarman gibi. Gibisi fazla çocuk olmak için yaşamak için.
Keyifli okumalar Beyzanur Fırat
Abi kitapları kıtlığı çekiyorsanız doğru yerdesiniz. Sizden istediğim ana karakter olan kız ile empati kurmanız. Babasına olan düşkünlüğünü anlamanız. Bu kitapta önyargılı abiler yok, karışan bebekler yok. Alışılmış klasik abilerim hikayesi değildir. Dikkat! Bu kitabı okurken neden benim abim yok diye dert yanabilirsiniz :)
"Onu istemiyorum." Nefret dolu bakışları bendeyken babamdan uzaklaştı. "Benim kızım değil o!" dedi ve üstüme atılmak için hamle yaptı. Fevri bir hareketle geriye kaçarken hemşirelerden biri annemin koluna enjektör sapladı. Sakinleştirici olduğunu tahmin ettiğim sıvı bedenine girdi, hareketleri yavaşça kesilirken hala sayıklıyordu.
"Gerçekleri söyle ona Yılmaz." dedi uykuya dalmadan hemen önce. "Öz ailesini bulsun."
Beni bitirecek kelimeler dudaklarından döküldü. Annem odaya alınırken babam da peşinden gitti. Bedenim titredi, vücudumu soğukluk kapladı. Bir insan narkozluyken asla yalan söyleyemezdi.
Başlangıç: 12 Haziran 2022