Kış Güneşi -2

"Biz niye beraber mutlu olamıyoruz Ömer?"

Adamın omzundan başını kaldırdı, aşık olduğu olduğu gözlere derin derin baktı Defne. O gözlerde kendi yansımasını izledi uzun uzun, yine mutsuzdu yine çaresizdi, yine umutsuzdu ama bu sefer yalnız değildi.

Bu sefer yanında aşık olduğu adamda vardı...

Acısına ortak oluyordu...

"Olacağız Defne biz mutlu olacağız, bu yaşadıklarımıza inat ikimiz beraber mutlu olacağız."

"Ben nedense buna inanamıyorum, baksana bizi mutsuz etmek için evren neler yapıyor. Beraber mutlu olamayız belki ama sen bensiz mutlu olursun."

Yanağına değen esmer ellerle gözlerini kapattı Defne, son kez onunla bu kadar yakındı son kez kokusu dolmuştu burnuna.

"Yanılıyorsun ben sensiz mutlu olmayacağım Defne, benim her şeyim sensin. Varsın mutsuz olalım ama birlikte olalım sen yanımda ol her an, bu bana yeter zaten. Ama sen gitme benden çünkü o zaman güneşim söner karanlık olur. Benim nefesim yaşama sebebim sensin Defne unutma bunu ben seninle mutsuzluğada varım."

Bal gözlere baktı adam o hüznün hala,
gözlerinde olduğunu görünce tekrardan yıkıldı, iyi gelmemişti ona tutmamıştı sözünü.

Dudaklarına değen dudaklarla beraber gözlerini kapattı beklemeden karşılık vermeye başladı bu tatlı öpücüğe. Ama bilmiyordu ki bu öpücüğün bu veda öpücüğü olduğunu.

Bu bir veda busesiydi...

Son kez öptü o dudakları Defne...

Son kez o gözlere baktı Defne...

Son kez kokusunu içine çekti doya doya, kalp atışlarını dinledi Defne...

Gidecekti buralardan, o mutlu olsun diye gidecekti zor bir veda olacaktı ama onun için gidecekti Defne...

Bunun bilinciyle öptü o dudakları kadın...

~~~~~

Aşk beraber mutlu olabilmek midir ya da bütün her şeye rağmen sevdiğinle beraber mutsuz olabilmek midir?

Defne ve Ömer bu sorunun cevabını ararken fark etmeden birbirlerine daha fazla bağlanılar.

Kış Güneşi serisinin ikinci kitab