Opal morskich głębin

Nienawidzę oceanu.
Słone wody odebrały mi wszystko, czego w życiu potrzebowałam. Odebrały mi miłość, ciepło matczynych ramion i ten słodki, kojący bóle śpiew.
Mama śpiewała mi, gdy byłam mała, a ja wsłuchiwałam się w jej głos, pogrążając się w niezwykłej toni. Wyrywała z siebie pieśni niezwykłe, a gdy myślę teraz o jej oczach, które tak bacznie wpatrywały się wtedy w moje lico, widzę ten dziki opal, nieujarzmiony błysk, feerię kolorów rozpływający się w morskich wodach wraz z jej ostatnim tchem. Mam przed oczami jej śmierć dzień w dzień, noc w noc. Każdego ranka, gdy budzę się, by spojrzeć w przekrzywione lustro, czuję nieprzyjemny uścisk w piersi.
Wyglądam jak ona.
Tego też nienawidzę.

BETA @Bermudetta