!OLAYIN KURGUSU 8. BÖLÜMDEN İTİBAREN DEĞİŞMİŞTİR!
Boğazımda ki acıyla gözlerimi araladığımda öksürdüm. Yanıma baktığımda Rüzgar'ı gördüm. Yatağın yanında ki küçük koltuğa oturmuş beni izliyordu. Olanları hatırlayınca hızlı bir şekilde yataktan fırlayıp ellerime baktım. Sargı beziyle sarılıydı ellerim. Ağlamaya başlayıp sargı bezlerini elimden çıkaracakken Rüzgar birden kollarımdan tutarak gözlerimin içine baktı.
Kızarmış." Dediğinde anlamsız ifadelerle gözlerinin içine baktım. Dudağının kenarı hafif kıvrılırken parmağıyla gözümün altında dokunarak konuştu.
"Bu gözler yalnızca seni ben ağlattığımda kızaracak." Gözü ellerime kaydığında sargılı elimi eline alarak konuştu.
"Bu eller yalnızca benim sana çektirdiğim işkenceler yüzünden kanayacak." Dediğinde gülümseyip elini yanağıma koyup baştan aşağı beni süzdükten sonra konuştu.
"Sen, yalnızca benim yüzümden acı çekeceksin." Deyip nefretle gülümsedi. Anlamsız ve sulu gözlerimle bakmaya devam ederken eğilip dudağımın kenarını öptü. Yavaşça kulağıma fısıldadı.
"Ve sen, seni önce kendime bağlayacağım. Sana söylediğim gibi, acı çeke çeke öleceksin Andaç Işık."
***Anne ve babasının ölümünden sonra içine kapanmış oradan oraya sürüklenen, aşka, sevgiye olan inancı tamamen bitmiş genç bir kızın ve babasının intikamını alacağına yemin etmiş, karanlık gizemli bir adamın hikayesi.***
Ben : anneni ara.
Oğuz:ne ?
Ben: sen sinem teyzenin oğlu değil misin?
Annen onu aramanı söylüyor.
Oğuz : peki bunu o niye söylemiyor ?
Ben : şarjı bitmiş?
Oğuz : şarjı bitmişse ben onu nasıl arayacağım peki ?
Ben yazıyor...
Ben çevrimiçi...
Ben : bir dakika oha doğru?
Şarjı bitmişse nasıl arayacaksın ?
Oğuz : bu küçük detayı yeni fark etmen gözlerimi yaşarttı.
Ben : sen bana Altan altan laf mı soktun ?
Hayırlı bir evlat olup annen ara demeden arasaydın böyle olmazdı 🙃
Oğuz : şimdi de sen mi bana laf sokmuş oldun?
Ben : haspinAllah sınanıyorum herhalde , git ara ne bilim ben ya.
Laf filan da sokmuyorum ayrıca.
Oğuz : sen kimsin ?
Ben: komşunuz ?
Oğuz : komşumuz kim?
Ben : evine gelseydin bilirdin.
Oğuz :geldiğim zamanlarda oldu ama tanımıyorum seni ?
Ben : o da senin kayıbın olsun hayırsızlığı bırakıp evine uğrarsın artık belki ?
Oğuz : bu aralar sanmıyorum.
Ben : benim ruhumda hayırsızlık diyorsun.
Oğuz :hayırsız olsaydım bu vatanı korumak için canımı feda etmezdim.
Ben :ne ?
Oğuz: tek hayırsız ben değilmişim anlaşılan , komşusunun oğlunun mesleğini bilmeyen bir komşu kızı.
Ne üzücü.
Tanışalım yüzbaşı Oğuz Türk...