Ben İris

Bir gün, yine sayfalarında kendimi kaybettiğim bir kitabın girişinde okumuştum ''İnsanlar, kişisel menfaatleri devreye girdiği zaman hainleşir." diye. 17 yaşıma rağmen anladığım bu cümle canımı yakmıştı. Yaşadığım bu ev, çevremdeki doyumsuz insanlar ve samimiyetsiz ilişkiler. Hepsi menfaat uğrunaydı. Menfaatleri uğruna sahip oldukları karakterlerinden vazgeçmişlerdi. Hepsi menfaatleri uğruna kendi benliklerine ihanet etmişti.

Sahip olduğum hayatta zayıfsanız bir hiçtiniz. Ben zayıf ve hastaydım lakin bundan gocunmuyordum çünkü ben sahip olduğum bu sözde zayıflık sayesinde bu hayattan kurtulacaktım. Poyraz ZORLU. Bu isim hayatımın dönüm noktası olacaktı. Beni ya yaşatacak ya da her gün adım adım yaklaştığım uçuruma itecekti. Yine de her ne olursa olsun ben bu hayatı Poyraz ZORLU olsada olmasada en temiz şekilde hiçbir pişmanlığım olmadan terk edecektim.

Ve ben nefes almayı bıraktığımda bile siz beni unutamayacaksınız.
Cehennemden farksız hayatıma hoşgeldiniz.
Adım İris.
Ölümü simgeleyen mezar çiçeği.