KORE DE TÖRE

-Sana dediğim çocukla evleniceksin işte o kadar!

-Hayır evlenmeyeceğim! Diye haykırdım. Her şeye katlanabilirdim ama tanımadığım biriyle evlenmeye göz yumamazdım.

-Ne demek hayır! Sen bana karşı gelebileceğini mi sanıyorsun?!

-Baba,lütfen...

-Kes! Haftaya istemeye gelicekler. Ona göre davran.

-Hayır hayır hayır!

Yüzüme yediğim tokatın sesi sessiz oda da yankılandı.

-Bana karşı gelme! Şimdi odana git.

Sessiz adımlarla odama gittim. Her şeye kızgındım. Bu saçma adetlere, babama, anneme, abime ve ağzımı açıp tek kelime edemediğim için kendime kızgındım.

Artık dayanamıyordum. Bir çıkış yolu ararken gözüme takılan kumbaram ve ordan bana gülümseyen Kore hayalim içime bir umut ışığı yaktı. Tabi ya! Aylardır düşündüğüm şey tek çıkış yolum. Bekle beni Kore ben geliyorum!