Acı... Ama çok büyük bir acı. Acı geçmeye başlamıyor. O ise gitmesini istemiyor. Giderek ruhsuzlaşıyor. Kendini işene veriyor. Ama duygusuz biri oluyor. Devam ediyor hayata. Ama o artık yaşamıyor. Silah sesleri o gün işte duygularını hiçe sayıyor. Ama bilmiyor. Bu iş daha bitmedi. "Ruh dediğin bende olmayan şey." diye mırıldanıyor. Kurtarıcıya ihtiyacı yok sanıyor. Ama var. Gece Ay olmadan ne işe yarayabilir. Ay olmadan yürüyebilir misin gecede ?