"Dünyalarımız farklı da olsa seni sen olduğun için seviyorum R."
"Neden geldin? Benim dünyama neden geldin Rose, bana acı vermek için mi? Gözlerine baktığımda, o güzel güzlerine her baktığımda imkansızlığımızı yüzüme vurmak, beni daha da derin bir çıkmaza sokmak için mi?"
Dudaklarından narince dökülen kelimelerin ağırlığı değildi kalbimi acıtan, bedenimi yakan. Söylediği her şeyin doğru oluşuydu ve burada, tam karşımda duran adama bunu yaşatmış olmamdı. Güçlü, yıkılmaz ve cesur olan bu adama; koskoca bir krallığı koruyan, duygularını krallık için feda eden, kalbine ördüğü duvarı şimdiye dek kimseye yıktırmamış olan bu muhteşem adama... Kalbimin sonsuz sahibine...
.
.
.
Merhaba. Hikayeme bir şans verirseniz inanın çok çok mutlu olurum. Düşünceleriniz için şimdiden çok heyecanlı ve merak doluyum. Lütfen desteklerinizi yorumunuzu ve beğeninizi esirgemeyin.:) Şimdiden çok teşekkür ederim :)
Başlangıç: 10.02.2021 - Felsujin
Gerçek ailem kurgusu!!!
Hep iyi kız tarafından okuduk hikayeleri. Kız iyi niyetiyle yaklaşır ancak ailesi hep ona karşı kötüdür. Karıştırıldığı kız kaldığı ailede travmalar bırakmıştır ve asla sevilmez. Ana karakter kız da bu önyargıları kırmak için çabalar.
Şimdi hikayeyi biraz tersine çevirsek? Kötü sandığımız o kızın gerçek ailesini bulmasını okusak?
Simay Naz Akgül sandığınız o kötü kız. Bu da onun hikayesi.
🤍
"Yaptığın son şey seni bizden kopardı. Her şeyinle seni kabul etmeye çalıştım ama olmadı! Durmadın, her seferinde daha fazla canımızı yaktın!" diye bağırdı annem. Gerçi artık annem değildi değil mi?
"Ben kısasa kısas yaptım hep! Çocukların bana nasıl geldiyse onlara öyle gittim!" Anlamıyordu. Onların yaptıklarına karşı üç maymunu oynuyorlardı.
"Bu yüzden öz kardeşimizi istiyoruz!" Daha fazla izleyici kalmak istemeyen Çınar annemle arama girdiğinde bakışlarım onu buldu. Öz aileme beni kötülemişti değil mi? Bu yüzden rahattı. "Eşyalarını aldın, defol artık evimizden!"
🤍
"Alışkın olmayabilirsin ancak zamanla alışacaksın." dedi arabayı durdurduğunda. Hemen önünde durduğumuz sarı renkli duvarlara sahip evi gösterdi. "Evine hoş geldin kızım."
"Kızım diyorsunuz," dedim evden gözlerimi çekmeden. Ona benim hakkımda hiçbir şey anlatmamışlar mıydı? Nasıl bu kadar içten ve samimiydi bana karşı?
"Başka ne diyeceğim?" dedi şaşkınlıkla. "Kızımsın sen benim."
"Benim hakkımda size anlattıkları şeyleri biliyorum," bakışlarım ona döndüğünde göz göze geldik. "Bana nasıl güveniyorsunuz?"
"Güvenmiyorum." dedi açıkça. "Ancak güvenmek istiyorum. Bu yüzden söylenen her şeye kulak tıkadım ve seni buraya getirdim."