DÖVMELİ

( FİNAL BÖLÜMÜNE KADAR YAZACAĞIM ! BİTİNCE DÜZENLENECEK !)

- İTİRAF ET ARTIK ! BURDAN KAÇAMAZSIN !

- sizi anlamıyor sanırım efendim.

- KES SESİNİ !

Bir hışımla bana dönüp iki elini birden masaya sertçe vurdu. Burda olmak istemiyordum. Burda olmayı hak etmiyordum. Burda olmam gerekmiyordu. Yanlış yapıyorlardı.

- ŞU ÇEVİRMENİ DAHA ÇABUK GETİRSİNLER ! ÇABUK !

Arkadaki adamın yakalarını sonunda rahat bırakmıştı. Artık benim üzerime geliyordu. Ben ise sadece bakıyordum. Dolu dolu gözlerim , gereksiz kalabalık damarlarım , gitgide sıkışan kalbim ve asla gözümün önünden gitmek bilmeyen mazi ile birlikte...

°°°°°°°°

- Bu o değil. Üzgünüm...

- NE ? Ne demek o değil ? Emin misin tekrar bak !

Kolumu öne doğru hızla çekti. Bedenim masaya çok hızlı çarpmıştı. Acıyordu.

- hayır , dedim ya... Bu o değil. Onun dövmesi yoktu ama bu kız dövmeli !

- bak onu biraz daha tutacağız ve eğer fikrini değiştirmek istersen -

- bunu yapamazsınız ! O suçsuz.

- yine de bunlar aramızda kalsın ! Ayrıca onu yine de burda tutacağız. Haberin olsun.

Gecenin şu saatinde maskeli , şapkalı ve hatta numarasız olduğu belli olan gözlükleriyle gelen genç adam odadan çıktı.

- bunların hiçbirini çevirme ! Sakın !

İnsan çevirmen getirmeden önce bir sorar ' dilimizi biliyor musun ? ' diye !

Salak !