ben aslında sol bacağı olmayan bir çocuktum bütün çocuklar dışarıda oyun oynayıp gülüp koşarken ben evde gizlice camdan onlara bakıp ağlıyordum. neden bu benim başıma geldi.Neden ?!.ben niye onlar gibi değildim neden onlar gibi oynayamıyordum. Benim suçum, günahım neydi . diye düşünup duruyordum bir gün artık canıma tak etti ve başımı masaya koydum ve bir süre böyle durip eğet sakat olmasaydım nasıl olurdum diye düşündüm .. düşüncemde; tekerlekli sandalyemde solonumuza doğru gidiyordum . biz o kadar zengin bir aile deildik salonumuzda 2 koltuk ve birde 80 lerden kalma eski taka tuka bir televizyonumuz vardi ve tabi birde babaannemin kendi elleriyle.dokudugu ama zamanla asinan eski bir hali vardi . bavam isten gelmis her zaman ki gibi gunluk kiyafetlerini giyip oturup camdan bakiyordu oyin oynayan cocuklara birden bi baktim gozleri sulanmis gozunun birinden bir damla yas gelmisti iste o an kabim paramparca olmustu babam agliyordu hangi biriniz babanizi aglarken gorse dayanabilir ki!!All Rights Reserved