Hatırlamıyordum.
Düşünmek, hissetmek en büyük hakkımdı. Başaramıyordum.
Hıçkırarak ağlamak istiyordum ama yalnızca acı acı gülüyordum.
Koşulsuz sevilmek, yalnızlığımdan arınıp sığınmak istiyordum fakat yalnızca karanlığa sığınıyordum.
Kalbim kararmıştı, zihnim bomboş hatta simsiyahtı.
Hayatımın ne kadar renkli olduğunu düşünürken attığım acı dolu kahkaha bile kapkaraydı.
Kısacık ömrüm vardı, ben o ömrü adamaya hazırdım fakat adayacağım kahramanı bulana kadar ölüp gidecektim.
Kanadı kırık, kapkara bir kelebektim. Ben Melis, namıdeğer Siyah Kelebek.