"Andrea, pag namatay ako, siya ang magiging kapalit ko."
Sabi ni Papa habang ibinigay niya sakin yung phone na hawakhawak niya.
"Papa, wag kang magsalita ng ganyan.."
Sinabi ko ng pabulong habang dahan-dahang bumubuhos ang luha ko.
"Siya si Anonymous at siya ang tutulong sayo kapag nawala na ako."
Nakangiti si Papa habang dahan-dahang hinalikan ang noo ko.
"Sana'y pagkatiwalaan mo siya gaya ng pagkakatiwala mo sa akin."
***
Dalawang taon na ang nakakaraan nung namatay si Papa at binabantayan pa rin ako ni Anonymous.
Si Anonymous ang gumagabay sakin kapag may problema ako. Siya rin ang nagpapangiti sakin kapag naala ko si Papa.
'[Sugar, hot and spice. Ganyan ang buhay ni Andrea. Kahit wala na siyang pamilya, ay nagsusumikap siya sa araw-araw niyang buhay. But wait, there's more— when her Papa left her, he left something that could be the most precious thing. A PHONE. Ha? Phone? Hindi lang basta-bastang phone, and this phone includes the weirdest contact— ever!
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.