Çâre

Parmak uçları gece yarısı tozu arasında avuç içlerinde oynaşır, yavaşça ıssızlaşır. Kendisine ait olmayan fakat benliğinin en önemli parçasında çatlaklar oluşturur ve orada yeşerir. Kendisine ait olmayan cümleler, satır araları ve virgüller konuşur ve koşuşturur dili üzerinde. Hissettiği ve hissizleştiği tek şey başkalarına ait acılardır. O gün gelir ve benliği hiçbir acının varlığını sahiplenmeyen o bedende ilk defa kendisine ait olacak acıların ve hislerin ortağı olur.

Çâre, parmak uçları toz taneciklerine yön veren, acının aşka tutuğunduğu genç kız...