ÖLÜM KARİNESİ

Kitabı kapatıp ayağa kalktığı sıra bir ses duydu yerden kulaklarına doğru ilişen, kafasını eğdiği sıra annesinden ona kalan ikinci şeyi gördü. Mavi kuşlu kolye... Yere doğru eğilip kolyeyi avucuna aldı. En aciz tutumuyla kolyeyi burnuna götürdü.
Her salise soluksuz bir şekilde ağlıyordu, verdiği son kararla ağlayışı şiddetini iyice arttırmıştı. Kokuyordu, ilk kez annesinin kokusunu indiriyordu ciğerlerine.

Yıldızlarını düşürüyordu gökyüzü kanla taşmış denizine, yaprakları kopuyordu; sızlatıyordu kanatlarını. Kıpkızıl denizin üzerinden perdesini çekiyordu umut, sığınıyordu kovukların birine; bacasız kalmış dumanı içinde boğuyordu kendini. Son kez duydu ölümün çığlığını kulaklarında.

Söz veriyorum, beni kokuna hasret bıraktığın için seni affetmeyeceğim anne.

Başlangıç: 23/01/2021