Lyra brengt haar dagen door met het kijken naar de lucht. Daarin ziet ze prachtige dingen, die haar hoop geven. 'Het prachtige, diepe paars was opnieuw verdwenen. En Lyra huilde. Ze huilde, ondanks dat ze zichzelf had beloofd dat nooit meer te doen. Ze huilde om de kans die ze had gemist. Ze huilde omdat ze niet wist of het ooit nog terug zou komen. Ze huilde, omdat ze nog steeds niet vrij was.'