Boynumdaki urgan daha da sıklaşıyordu hissediyordum ve urganın sıklığı nefes almamı engelliyordu.Azrailin nefesi boynumdaydı... Ölüm bir nefes kadar uzağımdaydı.. Son nefesim di belki de bu belki sondan üçüncü nefesim ama nefesimin azaldığını hisediyordum Ayaklarımı salayarak kurtulmaya çalıştım ama bu daha fazla canımı yaktı dakikalardır ilk defa gözlerim doldu korkudan değil acıdan dolayı doldu gözlerim.. Küçüklüğümde de canım yandığı zaman ağlardım ama şuan canım yanmıyordu canım benden gitmek istiyordu canım bedenimi alıp beni ruhumla başbaşa bırakıyordu. Benim canım benden gitmek istiyordu canım can çekişiyordu.. Canım beni boynumdaki urgan la başbaşa bırakıyordu. Yedinci yaşımla bile savaşan canım beni 21 yaşımda doğum günümde boynumdaki urganla bu soğuk odada beni başbaşa bırakıyordu... Bütün kötülüklerim ve bütün iyiliklerimle,çoçukluğumla başbaşa bırakıyordu... Gözlerim artık nefesizliğe dayanamıyordu 21 yılık tam tamına 7,792 gün sonra yaşamıma boynumdaki bu urganla son veriyordum...All Rights Reserved
1 part