Księga próśb

Czy w trzeciej dekadzie dwudziestego pierwszego wieku jest jeszcze miejsce na czary i czy wiara w magię może przetrwać wśród cybernetycznego szumu?

Do wiedźmy nie chodzi się bez powodu. Wie to każdy, kto kiedykolwiek miał z nią do czynienia. Wiedźmy bywają przewrotne, jednym chętnie pomogą, innym wywrócą życie do góry nogami. Kiedy jednak czary są jedynym rozwiązaniem, trzeba w nie uwierzyć, nawet jeżeli zdrowy rozsądek podpowiada inaczej.

Mara jest wiedźmą, czarownicą, chimerą, tak widzą i nazywają ją ludzie. Nikt nie wie, czy posiada niedostępne innym moce. Może zwyczajnie widzi rzeczy, których inni nie zauważają? Dość, że potrafi pomóc, chociaż nie zawsze w sposób, którego się od niej oczekuje. I tak, jak różne są historie ludzi, którzy pukają do jej drzwi, tak inna jest droga prowadząca ich na niewielkiego domku pośrodku niczego.

Wszelkie podobieństwo do osób i zdarzeń jest przypadkowe.