Unbiological Sisters
  • Reads 1,250
  • Votes 7
  • Parts 76
  • Reads 1,250
  • Votes 7
  • Parts 76
Ongoing, First published Oct 30, 2014
Naranasan mo na bang sumakay sa mga public vehicles? na sahaba ng byahe niyo at ang katabi mong pasahero na hindi mo naman kilala ay sumandal sa balikat at mahimbing na natutulog na as if akala nito unan o kama ka nilang lahat ng bigat ng katawan nila ay isinandal na sayo.

 

Nakakabanas ano?

 

Ang storyang ito ay katulad ng pagsakay sa pagpublikong sasakyan katulad ng jeep. Malaya tayong pumili ng pwesto kung saan natin gustong umupo pero hindi natin kontrolado ang taong makakatabi natin sa byahe at lalong hindi natin kontrolado kung kailan sila bababa. 

 

Ang hindi mo alam ito pala ang magbabago ng buhay mo at ng pananaw mo sa buhay.

 

 [ Lahat ng nasa storyang ito ay likhang isip ko lang. Kung may kapareho man ito sa realidad ay hindi ko sinasadya. ]

 

[ Please feel free to leave some comments after reading this. Thank You ]

 

Happy Reading. 

 

2014.
All Rights Reserved
Table of contents
Sign up to add Unbiological Sisters to your library and receive updates
or
#638chicklit
Content Guidelines
You may also like
Slide 1 of 1
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books) cover

TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)

54 parts Complete

Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more? *** May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam. Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit. Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana. Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga? Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon. Disclaimer: This story is written in Taglish.