*** Kapıyı sertçe kapattığında "Bana emir verme!" dedi Francesco öfkeyle. Hayretle ona baktım."Emir vermiyorum.Daha önemli sorunların varken burada durmak..." Sustum.Aptallık demek isterdim fakat boğazıma sarılmasınıda istemem. Francesco bir kaç adımda yanıma gelerek gözlerini kısıp gözlerime baktı."Devam et." dedi iç gıdıklayıcı bir sesle. Yutkunarak ondan uzaklaşmaya çalıştım ama ben geriye attığım adımlarla açtığım mesafeyi o kapatarak merdiven korkulukları ile onun arasında kaldım."Devam et." dedi daha derin bir sesle. Kendimi toparlayarak "Yok bir şey." dedim.Yutkunarak "Gitmelisin." dedim. Tehlikeli! Francesco daha çok dibime girerek dudaklarını kulağım ile boynum arasındaki bir yerde araladı."Bir şeyler var." dedi."Ve ben bu şeylerden nefret ediyorum." Dişlerinin arasından söyledikleri ile titredim.Kalbimi hızlı attıracak kokusu ile nutkum tutuldu. Dudaklarının boynuma temasıyla ellerimle tişörtünü sıktım."Haklısın." dedi dudaklarını tenimde kıpırdatarak."Gitmeliyim." Benden uzaklaşıp gözlerime baktı.Yine bir öfke."Bazı şeylerin hesabını vereceksin.Bir sorun olursa ara." dedi ve evden çıkıp gitti. *** 29.01.2020