Canımızdan bir parça vermek miydi sevgi? Hayır hayır, bir canı birlikte paylaşmaktı, sevgi. Peki ya paylaşmayı bilmeyen biri ne yapardı? Kendini değiştirmek için çabalar mıydı, yoksa her şeyi zamana mı bırakırdı? Yaptığı hatalar için kendisini mi suçlardı, yoksa karşısındakini mi? Ne olursa olsun, duyguları öldürmemeliydi insan. Çünkü içindeki duyguları öldürmek, aynı zamanda kendini de öldürmek demekti.
Paylaşmayı bilmeyen bir çocuk ve duygularını öldürmüş bir çocuk birbirlerini sevebilirler miydi, mutlu olabilirler miydi ne pahasına olursa olsun? Biri duyguları tekrardan öğrenebilir miydi, diğeri paylaşmayı benimseyebilir miydi? Her şeye rağmen denemeden bilemezlerdi bazı şeyleri, bazı şeyler yaşanmadan öğrenilemezdi nasıl olsa. Denemek herşeyi daha mı kötüye götürecekti, yoksa izi kalmış yaralar bir daha hiç açılmayacak mıydı?