UÇAMAYAN KUŞLAR'IN GÖKYÜZÜ

Ne kadar oturdun o pencerenin önünde? Hiç ummadığım bir Kasım akşamı, soğuk geçen bir sonbaharda. Ya da bir cumartesi sabahı, Akdeniz'e açılan bir şehirde...
Ne düşündün mesela? Azalan ömründe, çoğalan hayallerini mi? Yoksa zamanın senden alıp götürdüklerini mi? Sevdiğin adamı mı, yoksa kadını mı.. Kendini düşündün mü peki? Bu kargaşalı hayatın ortasında, hep bir şeylere yetişme çabası içindeki insanların arasında. Nasılım diye sordun mu kendine? Sormadın değil mi? Soramadın. Alacağın cevaptan korktun çünkü.
Sormanın zamanı gelmedi mi sence? Hadi kalk o pencerenin önünden. Geç aynanın önüne. Kaçırma gözlerini. Dön bak aynaya, gözlerinin altında nasıl birikmiş dünlerin ağırlığı. Hisset, nasıl çökmüş anılar kaburgalarının üzerine. Düşün nasıl kaybettin bunca şeyi..
Bir yanda geçmişin yükleri altında kalan Deniz, diğer yanda ise geçmişini görmezden gelmeyi seçen Asıl. Biri gökyüzüne aşık bir kuş ama ondan ayrı düşürülmüş, biri onun gökyüzü olmak için her şeyini verir.
Onlar özgür olmak için çabalayan iki yaralı ruh. Bakalım istedikleri özgürlüğe kavuşabilecekler mi?