BURUK

Etrafımda kimse var mı diye kontrol etmek için kafamı kaldırdım. Ve gördüğüm şeyle avazımın çıktığı kadar bağırmaya başladım.

''Lütfen yardım edin'' diye haykırıyordum. Boş sokakta sesim yankılanıyor sabahın erken saatlerinde ''Kimse yok mu?'' diye bağırıyordum. Etrafıma bakıyor kaçabileceğim bir yer arıyordum. Ama kimse yoktu. Kocaman sokakta tek bir kişi bile yoktu...

Karşımdaki bahçe kapısı açık eve doğru koştuğum sırada ne sesim çıkıyordu ne de bacaklarım tutuyordu, öylece yere yığıldım. Bana doğru gelen sesler, üzerime çöken karanlık ve sanki göğsümden dışarı çıkacakmış gibi atan kalp atışlarım ise hatırladığım son şeydi.

-------

Acıyı acıyla bastırmak nedir bilir misin?
Sende yaşadın mı bunu daha önce.
Ben hergün yaşıyorum. Gittikçe çoğalıyor acılarım ama mücadelem bitmiyor.
Her acıyı başka bir acıyla unutturuyorum kendime...
Sen de yalnızsın değil mi? Etrafında bir sürü insan var ama hiçbiri gerçek değil gibi...
Hayattan bıktın, insanlardan soğudun, sahte yüzleri yordu seni...
Bir şey daha var "kafanın içindekiler" seni en çok yıpratan da bu zaten. Kafanın içinde dönen düşünceler...