Umutsuzluğumu kaybettiğim gün başka kaybedecek bir şeyim olmadığını öğrendim. Göz kapaklarımın arkasına kimsenin göremediği bir perde çekildi o günden sonra. Önce arkadaşlarımı kaybettim yavaş yavaş, sonra ailemi. Pastel boyalarımı kaybettim ilk, sonra resim defterimi. Önce papatyalar topladım bahçelerden, sonra o papatyaları teker teker yoldum. Hiç kimse değilim ben. Hiçliğim sadece.