"YETİŞKİN İÇERİK!"
Aşk cehennemi ateşe veren o duyguydu, Evren tüm duygularını bir kutuya kapatıp anahtarını kaybeden o kadın.
Yalnızca tutku ve acı vardı onun için.
Pusat Karayazgı;
O kutuyu parçalara ayıran, Evren'i bulan ve onunla cehennemi birlikte yakıp tüm külleri yudumlayan o adam...
Bu cehennem onların, bu yangın onların, ateş onların ta kendisiydi.
Silahta onlardı, silahı ateşleyende. Kurşunda onlardı, kurşunları yudum yudum içende.
Tutku onların arasındaki bir savaştı ve artık ikisinin de ellerinde kan vardı...
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."