Zühre içini kaplayan telaşı gizlemeye çalışarak derin bir nefes aldı.
" Peki rica etsem, beni eve gönderebilir misiniz?"
" Hangi eve?"
"İşte, yaşadığım eve. Metin'in..."
Adam lafını bitirmesine izin vermedi.
" Burada misafirim ol."
Adam bir taş kadar ifadesizdi. Zaman ilerledikçe Zühre'nin endişesi artıyor, yüreği sıkışıyordu. İçinden bunların bir şaka olduğu, birazdan Metin'in bir yerlerden çıkıp geleceği ve haline kahkahalarla güleceği geçiyordu. Ama bu şaka için onu asla affetmeyeceğine kendine söz verdi.
" Teşekkür ederim ama eve gitmek istiyorum"
"Kaldığın ev kendi evin miydi? "
" Hayır, Metin'in eviydi ama...Misafiriydim. İşleri düzelince beni kendi evime gönderecekti."
" İşler düzeldi Zühre. Kendi evindesin."
...
Biraz hüzün, biraz hasret, biraz entrika, bir tutam heyecen, bir miktar mutluluk... Hayatta ne varsa hikayelerde de o var . Merakla takip edeceğiniz samimi bir hikaye okumaya ne dersiniz...
"Ben seninim,sende benim Limon Reçeli'm"
***********^•^*******^•^*******^•^*******(~ • ~ )
🍋 bol limon reçelli,bol kahkahalı,bol romantik bir hikaye.
Hadi oku 🍋🧸
@ayinbuyucusu_ kapağımın tasarımcısı🍋💛