Ucubeler Kulübü [bts]

"Bu kadar yeter, ben gidiyorum." dedim ve kapıya döndüm. Kapıyı açtığım anda kapı kolunun elimden kayması ve hiç kimsenin dokunmamasına rağmen büyük bir güçle kapanması beni küçük çaplı bir şoka uğratmıştı. Yavaşça arkamı dönüp bu 7 çocuğa baktım.

Gülümsemem kahkahaya dönüşürken kendimi durduramıyordum. Eğlenceli kahkaham odadaki tek sesti şimdi. Fazla gülmekten olan gözyaşlarımı silerken bana deliymişim gibi bakan gözleriyle karşılaştım. "Ne burası? Ucubeler kulubü falan mı?" dedim hala gülerken. "Ne saçmalıyorsun?" dedi, şimdi eline aldığı basketbol topunu sıkıca tutan çocuk.

"Sizler de aynı benim gibi ucube misiniz yani?" dedim gülmeye devam ederken.

Gerçekten çok iyi bir oyundu ve neredeyse beni kandırabilirlerdi belki. Onların yetenekleri olduğuna inanmam kendimi de ifşa etmem demekti. Bunu yapmamam gerekiyordu. "Benimle dalga geçmeyin ve şakanız için başka birini seçin." dedim yeniden kapıya yönelerek.

"Evet, biz de ucubeyiz." dedi kalın bir ses. Omzumun üstünden sese doğru döndüm.

Kinezi #1
Süpergüç #1