“…Sen çok farklı biriydin , hayatıma girdiğin andan itibaren seni herkesten farklı tutmaya çalıştım.Gözlerin yüreğime öyle işlemişti ki , belki de bakışlarına aşıktım senin.Seni öpmek güneşe dokunmak gibiydi , tüm kelimeleri yakmak gibiydi.Senin yanındayken kendimi cennete gibi hissederdim ve içimden geçen tek şey “ O hiç gitmesin biz hiç bitmeyelim “ olurdu.Bazen saatlerce oturur ya bir gün gidersen diye düşünürdüm ve ağlardım.Ama bilemedim , zamana bırakmak gerekirmiş bazı şeyleri , her şeyden çok sevmek yeterli olmazmışBelkide bu kadar çok düşündüğüm için bırakıp gittin beni sevgilim.Hangi şarkıyı duysam bizim için söylenmiş gibi.Ve o gün… Resmini öpüp yattım o gün…
Her şey tam bitti derken yeniden yanmaya başlıyor canım.Her gün biraz daha acır canın , sonra biraz daha ve biraz daha . Geçti sanırsın ama geçmez .İnsan yapamıyor ne olursa olsun izin vermiyor kalbi.Aşk , acıyla besleniyor .Biliyor musun ? Seni binlerce farklı şekillerde özledim…”
Siz: Sırf beraber çalıştığımız için bana böyle davranmanıza izin veremem, İlker Bey?
İlker bey: Davranışlarımın sebebi sadece beraber çalışmamız değil Başak hanım.
Siz: Peki ya ne?
Siz: Ne bu haddinizi aşmalarınız?
Siz: Sabrımı zorlamalarınız.
İlker bey: Aklımı sikip attığın için bunların cevapları bende de yok. Buna aşk diyorlar ama çok saçma.
İlker bey: Hiçbir insan, bir insanın iradesini bu kadar sikemez.