Dərin Düşüncə

O, meşənin uzun və ensiz cığırında xırda addımlarla bərk qaçaraq hündür və yaşlı ağacları bir-bir arxasında buraxırdı. Nə qədər yıxılıb qalxsada meşədən tapdığı balaca dovşanı əlindən buraxmırdı. Soyuq qış ayı olduğundan o dovşanı üşüməsin deyə köhnə gödəkcəsində gizlədirdi. Başında ağ papağı, əynində nazik qara gödəkcəsi və ayağında yırtılmış köhnə ayaqqabısı olan bu on yaşlı uşaq qorxu və dəhşətə bürünmüş halda arxasıyca düşən əli silahlı əsgərlərdən qaçırdı. Onun balaca qəlbi həyəcandan yerindən çıxacaqmış kimi bərk döyünürdü. Qıyıq gözləri qorxudan bərəlsədə, ayağının altını aydın görə bilmədən və arxaya baxmadan sürətlə bərk qaçırdı. Budur onun balaca ayağı ilişir və o növbəti dəfə yıxılır. Bu zaman arxadan gələn iki əli silahlı əsgərlər artıq balaca Danielə çatıb onu yerdən qaldırıb ona baxıb almanca bir neçə söz dediler. Deyesen onlar Danielin adını, kimliyini və yada yəhudi olub olmadığını soruşurdular. Əsgər balaca oğlanın üzünə bağıraraq elə qışqırırdıki, ağzından çıxan damlalar Danielin üzünə dəyirdi. Daniel isə qorxusundan gözlərini yummuş vəziyyətə onların nə dediklərini başa düşməyə çalışırdı. Lakin onların dilini bilmirdi. Əsgərlər Danielin danışmadığını görüb bərk qəzəbləndilər. Onlardan biri Danielin əlindəki balaca dovşana atəş açıb onu öldürdü.