Karanlık bir örtüydü hayat onların üzerine, derin yaraları vardı ikisininde.Başkalarının açtığı ve sadece birbirlerinin sarabileceği yaralar.
Biri mesleğine aşık, hayatı dağlarda geçen tek aşkı vatan ve bayrağı olan onurlu genç bir bordo bereli.
Diğeri ise ruhunda ve bedeninde yaraları olan, yaralarını gülüşü ve hayalleriyle kapatmaya çalışan narin, kırılgan bir genç kız.
Hayat nasıl birleştirecekti onların yolunu, yaşadıkları acılar geçecek miydi zamanla? Peki onlar derman olabilecekler miydi birbirlerine?
*****
" Buraların havası hep böyle mi?" şaşkınlıkla etrafına bakan kıza tebessüm etti genç adam.Ellerini üniformasının cebine yerleştirip, yamuk gülüşünü genişletti.
" Kurt puslu havayı sever kır çiçeği, bu havalar bizim havamız."
Kapak tasarımı: @sehrialem💜
İnsan her yara aldığında daha çabuk iyileşir mi gerçekten?
Yoksa o yaralar zamanla sadece daha derine mi işler?
Acı, yalnızlık ve bitmek bilmeyen karanlık... Bunlar büyürken bana eşlik eden tek duygulardı.
Çocukluğum onların nefretin gölgesinde sessizce kayboldu.Sevilmenin ne olduğunu bilmeden, ağır bir sessizlik içinde geçti.
Büyüdüğümde yanımda yalnızca alıştığım o soğuk boşluk vardı. Yaralar birikti, izler derinleşti. Hepsi bir şekilde geçti ya da geçmedi. Şimdi geriye ne kaldı bilmiyorum; sadece bir boşluk, sessiz ve sonu olmayan bir boşluk...