Çığlıklar

Şimdi hiç bilmediğim bir yerde, doğru düzgün tanımadığım insanlara muhtacım. Ne yapacağıma dair hiçbir fikrim yok. Ailemi nerede ve nasıl bulacağımı bilmiyorum. Kim olduğum ile ilgili bildiğim tek şey ise ismim ve bu bana hiçbir şey ifade etmiyor. Hatırlamama yardımcı olmuyor. Bilmiyorum. Hiçbir şey bilmiyorum. Bildiğim tek şey bana yardım edecek tek kişinin o olduğu ve karşılığında benden tek bir şey istediği.
****
Geçirdiği kaza ile hafızasını kaybeden bir kız. Yanında olan tek kişi ise ona çarpan bir adam. Ne dersiniz sizce genç kız kendisini ve geçmişini hatırlayacak mı? Peki ya daha sonra ne olacak? Hayatındaki karanlık sırlarla baş edebilecek mi? Ve en önemlisi acıları ile.
****
Hepimizin hataları var. Birimizin daha fazla, birimizin daha az ama hepimizin var.
****
O hayatıma, kalbime öyle bir girdi ki onsuz ne yapacağımı hiç bilmiyorum.
****
Onunla olamayacağımı biliyorum ama onun yanında olmak, ondan uzak olmaktan ve onu kaybetmekten iyidir.
****
“Arden,”
Acıyla yutkunuyorum. “Ben çok yoruldum. Aynı acıları tekrar tekrar çekmekten ve her bir anımı hatırladığımda oluşan o acıdan yoruldum.”
“Güzelim,” sözünü kesiyorum.
“Bitsin artık. Lütfen Arden, daha fazla acı istemiyorum, daha fazla hatıra istemiyorum.”
****
Bir zamanlar onun kollarına koşarken şimdi onun kollarından kaçıyorum.