माझी एक मैत्रीण...
  • Reads 92
  • Votes 1
  • Parts 1
  • Reads 92
  • Votes 1
  • Parts 1
Complete, First published Feb 15, 2021
या कवितेतून मी माझ्या एकमेव मैत्रिणीबाद्धल व तिच्याबाद्धलच्या भावना प्रस्तुत कवितेला सांगितले आहेत. ना मी तिच्या प्रेमात होतो ना ती माझ्या.. पण आमच्यातल्या मैत्रीच्या नाळेला जपण्यात आम्ही आनंदी होतो.
All Rights Reserved
Sign up to add माझी एक मैत्रीण... to your library and receive updates
or
#91marathi
Content Guidelines
You may also like
आजोबा आणि नातू 🥰✨ by ROHANLONDHE
1 part Ongoing
वयाने जरी मोठ असलं, तरी मनाने मात्र लहान असतं, दोन पिढ्यांमधील अंतर म्हणजेच आजोबा आणि नातू असत. पैशांच्या मागे पळणाऱ्या या जगात, सर्वात मोठं धन हे प्रेम असतं, मात्र हम दो और हमारे दो च्या नादात वृद्धाश्रमाच जाळ विणत, आणि चिमुकलं ते पाऊल आजोबा नावाच्या घोडेस्वारीला मुक्त. आजोबा आणि नातवाचं नातं हे निराळच असतं, कारण इथे कोण लहान कोण मोठा हे गणितच नसतं, एक संपूर्ण आयुष्याशी झगडून बसत, तर दुसरं त्याचं बोट धरून आयुष्याची वाट चालायला लागत. खेळताना तुझ्यासवे माझे मन अल्लड होते... तुझ्या लडिवाळाता सुरकुत्यांचेही बालमन होते... आजोबा म्हणजे केवळ धाक नसुन कातळावरून ओलांडणारा शुभ्र मायेचा झरा आहे . आवडते ते सगळे जे जे नातवाच्या मर्जीचे बाकी सगळे फिके वाटते इतके प्रेम आजोबांचेच असते . दोन पिढ्यांची गम्मत न्यारी दोघांनाही दोघे प्यारी ... करमत नाही एकमेकावाचून दोघात सा
You may also like
Slide 1 of 10
ती आता खरंच बाहुली झाली होती .. cover
ओठ cover
आ��पला सोन्याचा संसार ❤️ cover
गरज वाटत नाही  cover
भाव मनातील..!! cover
kavita majhi cover
आठवणी तुझ्या...!! cover
कविता मॅडम... cover
मिठीत तुझ्या cover
आजोबा आणि नातू 🥰✨ cover

ती आता खरंच बाहुली झाली होती ..

1 part Complete

ती आता खरंच बाहुली झाली होती .. नशिबाच्या इशाऱ्यावर नाचणारी ... बाहुलीचा निर्जीव पुतळा होऊ नये एवढीच इचछा होती ... गुणगुणत होती आनंदाची गाणी .. भरवत होती हास्याच्या मैफिली .. मनातल्या वेदना चेहर्या वर उमटू नये एवढीच इचछा होती ... आजू - बाजूला घडणाऱ्या गोष्टींकडे दुर्लक्ष करत होती .. सारे कळूनही नं कळल्याचा दिखावा करत होती .. त्या साऱ्यात स्वतःलाच विसरू नये एवढीच इचछा होती ... बेभान वाऱ्यासारखी वाहत होती .. साचलेल्या पाण्या इतकीच संथ होती .. रानात पेटलेल्या वणव्यात जाळून जाऊ नये एवढीच इचछा होती .. नम्रता उकिरडे