zєναнιя υуαиış

İnsanoğlu hatalarından hiç mi ders çıkarmazdı ya da bildiği tek yol yanlış olduğu halde sırf bildiği için mi o yoldan yürümeye devam ederdi. Ben öyle yapıyordum. Hem de defalarca. Sonunu bildiğim filmi izlemek bana daha zevk veriyordu. Çünkü Bilmekten en çok korktuğum şey bilinmezlikti. En başta güvenli kurtuluş gibi görünen kırmızı düğme kapı ya da herhangi bir şey her zaman göründüğünün aksine sizi hayal kırıklığına uğratan asıl tehlike olmuyor muydu bense defalarca aynı yöne koşuyordum. Kırmızı kapıya...

Bildiklerim bilmediklerimin yanında bir hiçken saklamaya çalıştıklarımla kim olduğum arasındaki keskin çizgi iken ben yanından bile geçmiyordum. Halının altına süpürdüğüm bütün sorunlarım göz ardı edilmenin verdiği sinirle Çığ misali önümde duruyordu.

Hiçbir şey göründüğü gibi değildi.