LİMONLU SODA

Sevilmek hep çok önemliydi evet,ne de olsa ne yapıyorsak kısacık hayatlarımızda biraz daha sevilmek biraz daha arzulanmak için yapıyorduk.Ne de olsa insan sevilmeden önemsenmeden yaşayamazdı tam manasıyla.
Peki ya anlaşılmak?Hepimiz hep bir şeyler anlatmamış mıydık şu zamana kadar,anlamadıklarını bile bile.Ama hiç vazgeçmeden,tekrar tekrar.
Herkes herkesi severdi evet ama herkes herkesi anlar mıydı,herkes anlaşılır mıydı?Sevilmek önemliydi,belki de hayatın amacı sevilmekti ama ondan da önce,insan her şeyden önce bilinmek isterdi.Çünkü bilinmek,varlığını kabul ettirmekti.
İşte bu yüzden o benim için ilk ve tekti.Daha önce çok sevmiştim,çok sevilmiştim.Belki deliler gibi değildi hiçbiri ama yeterdi.
Ama bir gün o geldi,beni sevdi mi emin olamadım hiç,ya da hislerinin adı neydi koyamadım bir türlü.Emin olduğum tek bir şey vardı,beni anlamıştı.Artık bu dünyadan gitsem bile en azından beni her şeyimle bilen biri vardı.İleride dönüp baktığımda yanındayken gerçekten ben olabildiğim biri,yanındayken olduğum kişiyi çok sevdiğim biri.Ve bu benim için hep çok özeldi,çünkü kimisini anne babası bile bilmezdi.