YALNIZLIĞIN BEDELİ( ARA VERİLDİ)

Helin YÜCEL daha hayata yeni adım atmış bir kız . Etrafında sayısızca insan olmasına rağmen yalnızlığa mahküm.Arkın GENCER yıllar onu duygusuzlaştırmıştı ta ki Helin'i görene kadar....
'Sen kimsin ve evimde ne işin var.'
'Yakında kim olduğumu öğreneceksin.'
'Saçmalamayı kes ve evimden hemen çık yoksa polis çağıracağım.'
'Beni böyle korkutabileceğini mi
sanıyorsun ama ben korkmam.
Kahkahası odayı doldurmuştu iyice korkmaya başlamıştım ama asla korktuğumu belli edemezdim güçsüz durmaktan nefret ederimdim hayatım boyunca ama bu adamın yanında fazla cesaretli davranamıyordum gözlerine bakmak dahi vücuduma korku veriyordu. Üzerime doğru ilerlemeye başladı 2 adımla yanıma gelmişti bütün işlevlerimi kaybetmiştim gözlerini gözlerime sabitledi korkudan ne yapacağımı bilemez olmuştum elini kaldırdı o anda kendime geldim ve onu ittim ama pek yararı olmamıştı çünkü o çok güçlüydü ama ben öyle değildim
'Bana sakına dokunmaya kalkma.' Artık cidden çok korkuyordum ve geri geri ilerlemeye başladım Allahtan üstüme üstüme gelmedi.
'Tekrardan görüşeceğiz ve o zaman asla kurtulamayacaksın.