Płonąca łąka krwi | Miraculum

Piękna łąka..

Nic prawdziwego się na niej nie znajdowało.

Pięknie pachnąca trawa, nieskazitelnie niebieskie niebo, a wiatr lekko powiewał

Dźwięk sunących palców o struny gitary. Piękna melodia obija się o uszy, a śpiew Luki uspokaja.

Adrien stał obok i się uśmiechał

Gnijąca łąka..

Nic prawdziwego się na niej nie znajdowało.

Trawa powoli umierała, niebo stawało się szare. Wiatr zaczął być mocniejszy

Struny zaczynały pękać;jedna po drugiej i palce zaczęły ociekać krwią. Melodia brzmiała jak z horroru co doprowadzało do szału, a głos gitarzysty coraz bardziej stawał się fałszem.

Adrien odwrócił się w stronę biegnącej w jego stronę Japonki

Martwa łąka..

Nic prawdziwego się na niej nie znajdowało.

Trawa była sucha, a na niebo było zasłonięte chmurami, nic już nie było słuchać oprócz powiewu mocniejszego wiatru.

Stara gitara była połamana. Już nie było żadnej melodii, a martwe ciało Luki powoli się rozkładało.

Adrien szedł w nieznajomą stronę razem z Kagami za rękę. Po chwili zniknęli we mgle

Całe jej szczęście odeszło. Na zawsze..

Ale czy aby na pewno?