Büyüdüğüm YOL

•••

Kim sadık kabuslarından kaçabiliyordu ki ben yakamı kurtaracaktım bu korkudan?

Bütün çabam kurtulmak için değil miydi? Tek isteğim beni hayatta tutacak güce sahip olmak değil miydi?

"Bu işte yalnızız Zeynep."

Ben zaten yalnızdım, dedim içimden, yeşil gözlerin sahibine gururlu bir gülümsemeyle bakarken.

Ben, kısacık ömrümün bu anına kadar hep yalnızdım, verdiğim savaşımda.

Kaçmak için giriştiğim mücadelemin tek bir anına şahit olsaydı eğer, bir başıma çırpınışımı görür, bunun benim için önemli olmadığını bilirdi.

"Ben yalnızlıktan hiç korkmadım... Ama sen?"

Belki yol arkadaşını süzdü beni dikkatle izlerken, belki de suç ortağını tarttı bir kez daha emin olabilmek için.

Bu işte ortak olmaya layık mıydım?

O intikam istiyordu, ben başka bir intikamın kurbanı olmaktan kurtulmak...

"Sen, Ata?"

Yerde, acılar içinde, acınası haline aldırmadan boyundan büyük işlere kalkışan yorgun bedenime doğru uzattı elini.

Tanımadan, tanışmadan, daha iki yabancıyken tuttum o eli. Ortak acılarımız, farklı zerrelerimizde aynı yaralarımız varmış meğer, bilmeden...

Ne kaybedebilirdik ki canımızdan başka? Neyi feda etmekten korkabilirdik?

Bir hiçti hayatım ama azrail düşmüştü peşime, sanki geleceğe dair yaşama hevesimin kokusunu almış gibi.

Ata, bana o geleceği verebilir miydi?

Tam burada, aklımdakilerden habersiz beni bir kukla gibi kullanacağını sanırken...

Zamanı geldiğinde, onu öldür dediğimde... bu ortaklığın karşılığını verebilecek miydi?

Ah Ata...

Sen beni kurban etmiştin bilmeden, ben de seni.

Senin, çıkmazından kurtulduğun yolundu, en derinlerde birbirimize körkütük bağlanmamız; benim ise büyüdüğüm yol.

•••

•İlk Yayım Tarihi 28.02.2021•