KUYU TOPRAĞI

Gül yağmuru, yeryüzüne ateş parçaları halinde düşüyordu. Gecenin içinde yanan biz değil, kalplerimizdi. Kenarda duran bıçağı, benden önce aldığında bunu kabullendim. O bıçağı, almaya cesaret edemezdim. O bıçakta, kendi yansımamı gördüm. Kendi kırgınlıklarımı, hayallerimi, öfkemi ve merhametimi gördüm. Bana zarar veren bütün duyguları bir arada tutuyordum. Kelimeler, bu gece çok zehirliydi. İçimdeki zehri onun kalbindeki nasır'a yerleştirmek istemiyordum.

Hayat, bir adım ötemde duruyordu. Burası, cennet ve cehennemin arasında kalmış olan araf'a aitti. Yaşam, bir kenara geçmiş bizi izlerken, gül yağmuru artmaya başladı.Cehennemin, ateş parçalarından kopan her bir su damlası, gül yağmurunun içine düşmeye başladı. Cennet'in aydınlığı, cehennemin kızıllığının içinde kayboldu. Gözlerimi, kapattım. Bu bir rüyaydı, kabuslarımı unutturacak bir rüya.

"Acının üzerindeki dikenler, benim gülçehre. Üstelik, benim dikenlerim daha sana batmadı bile."

26 Haziran 2021.