Story cover for it's time to go | JJK by ronniewithouted
it's time to go | JJK
  • WpView
    Reads 8,398
  • WpVote
    Votes 700
  • WpPart
    Parts 37
  • WpView
    Reads 8,398
  • WpVote
    Votes 700
  • WpPart
    Parts 37
Complete, First published Feb 21, 2021
"Herkesin Yakışıklı Prens'i vardır!" diye söylendi bir kez daha.

Kollarımı göğsümde birleştirdim. "Benim prenslere ihtiyacım yok."

Gözlerinde karanlık parıltılar dolaşıyordu, vazgeçmeyecekti. Bir çırpıda ranzanın üstündeki yatağından indi ve benimkine ilişti. Kollarımı tuttu dudaklarında yeşeren tebessümle. "Ama onun sana ihtiyacı olacak Chaerin. Onun o yıldızlı gözlerini, herkesten sakladığı gülüşünü görünce anlayacaksın." Çenesinde kavuşturduğu elleri ve hülyalı bakışlarıyla fısıldamıştı bana.

Yalnızca on iki yaşındaydık. Haklı olduğunu nereden bilebilirdim ki?



{28.02.21}
All Rights Reserved
Sign up to add it's time to go | JJK to your library and receive updates
or
#1jhs
Content Guidelines
You may also like
You may also like
Slide 1 of 10
RÜYADA HAPİS// LEVİ X READER cover
PR࿔*:・°Jikook cover
seven minute-TONY STARK [TAMAMLANDI] cover
camera | jaerosé ✔ cover
marriage game | JJK cover
emotion? | geum seong-je. cover
Mha/Bnha • Caps Türkçe  cover
sukuna cover
love and deepscape x reader. cover
sisu. /tk cover

RÜYADA HAPİS// LEVİ X READER

20 parts Complete

Bir kaç saniye... Sadece bir kaç saniye benim bildiğim bütün hayatımı elimden alıp farklı bir hayat vermişti. Neydi bunun anlamı? Herkes aynıydı... kimse değişmemişti. Ama... Aynı zamanda o kadar farklı kişilerdi ki onları tanımıyormuş gibi hissediyordum. Erwin... Mike... Nanaba? Yaşıyorlar... Petra? Oluo, Eld, Gunther...? Nasıl olur...? Neler oluyordu böyle? Nasıl bir paralel evrendeydim. Eren, Mikasa, Armin, Jean, Connie, Sasha ve.... Yanlarındaki çilli çocuk... Marco? Ölmemiş miydi ya o? Ya ordakiler... Onlar... Kalbimin atışı hızlandı. Gözlerimin dolduğunu hissettim. Mantığı yoktu. Anlamlı gelmiyordu! Adımlarımı onlara çevirdim. Ağlıyordum. -Lütfen... lütfen gerçek olduğunuzu söyleyin. Bana döndüler. Üçüde gülümsüyorlardı. -Lütfen... birisi... yaşadığım 17 yıllık acının boşa olmadığını söylesin. Sesim yükseldi. Artık bağırıyordum. -LEVİ, İSABEL, FARLAN!!