İSİMSİZLER

"Kimsin?" dedim ona hitaben.

"Ben, senim," dedi gülümseyerek.

"Anlamadım?"

"Ben, senim. Senin hayallerinim, umutlarınım, göz yaşlarınım. Ben senin içindeki o umut dolu küçük kız çocuğuyum. Beni unutma. Kendini unutma. Olur mu? Bizi unutursan sen, sen olmazsın. Çocukluğunu unutma. Geçmişini kabullen. Unutma; geçmiş, geleceğin ışığıdır. Onu kabullenmezsen, kendini unutursun. Kendini unutursan, hep eksik kalırsın," dedi ardından ben bir şey diyemeden gitti mavi çicekli, beyaz elbiseli kız çocuğu.

*

Umut yoktu. Sadece abisinin hayali vardı onun için. Yaşayıp, yaşamadığı belli olmayan abisinin hayali. Küçük yaşlarından beri yaralıydı ve bu ilk ailesinde başlamıştı. Geçmişi karanlıktı, yaralıydı. O geçmişinden ve çocukluğundan kaçıyordu.

Fakat bir gün bir grup insan çıkageldi ve onlar aile oldu. Geçmiş tekrardan açıldı, ama bu sefer yalnız değildi, değildiler. Artık umut vardı, artık iyileşiyorlardı. Ta ki o ana dek. Söylenen yalanlar ve sırlar ortaya çıkana dek.

Yine umut yoktu. Ama bir araya gelmeliydiler, ortak intikamlarını için bir araya gelmeliydiler. Eğer gelmezlerse, hepsinin çocukluğu tekrardan yerle bir olacaktı. Bunu kimse istemezdi.

*

Yayınlanan tarih: 20.04.2021

•Gerçek kurum ve kuruluşlarla ilgisi yoktur. Tamamıyla hayal ürünüdür.

•Küfür, şiddet, uyuşturucu gibi (cinsellik hariç) yetişkin içerik bulunur. Yaşı küçük olanların ve kolay etkilenenlerin okumamasını rica ediyorum. Okuyanlar için ise, sorumluluk kabul etmiyorum.

#2 hiçlik - 21.4.21
#6 sokak - 18.07.21
#16 tumblr - 19.8.21
#6 hayal kırıklığı - 27.5.21
#19 geçmiş - 1.6.21