He writes songs.
He plays the piano.
Me? I want to sing.
But the thing is, I can't.
Parating kapos. Pero hindi naman ako sintunado.
Kapos lang,alam niyo yun?
Hindi ako pinagpala pagdating sa musika. But still, I really want to sing.
Wala eh. Ganon na.
Bago ako gumraduate sa school, isa lang naman ang wish ko.
And that is to be able to sing with this person I've had feelings for since nearly four years ago. That's why I want to get better.
At isang paraan ay magpraktis. Magpraktis ng magpraktis ng walang katapusan kaya naging tambayan ko ang Music Room na hindi naman madalas nagagamit. At kailangan ko ng magtuturo sakin, syempre naman no! Di naman ako genius o miracle child, pero ayaw akong tulungan ng best friend ko eh. May pagkamaramot din talaga yon paminsan. Hay...
Pero hindi naman ako totally malas kasi may nakilala akong mga taong willing akong tulungan. Oh diba, swerte?!
Pero teka... Hindi din eh... Paano ako makakapagconcentrate kung isa sa mga magtuturo sakin ay yung mismong crush ko?! Nakakahiya kayang pumiyok sa harap niya.
Ano ba 'tong napasok ko?
...ay andyan ka pala. Kanina ka pa?
-end-
------------------
Sometimes, people can't just stay forever, can they?