KANUNSUZ - Ekin - Wattpad

KANUNSUZ

GELESEN 27,308
Stimmen 3,091
Teile 47

GELESEN 27,308
Stimmen 3,091
Teile 47

Erwachseneninhalt

aşk deney dostluk dram düzen genel genelkurgu gençkurgu gerilim gizem heyecan kanun kanunsuz kaçak kurgu macera mizah operasyon sevgi sistem tutku ölüm örgüt

• Bu, doğanın ve insanların kanunlarına bir başkaldırı hikayesidir. 
 
"Uyu Sonay." diye mırıldandı gözlerini açmadan. "Bu kötü adam sabaha kadar seni koruyacak." 
Tedirginlikle yutkunmuştum. Gözlerim iyiyen iyiye kapanmaya başlamıştı. İçimde bir taraf, sedirden kalkıp Gurur'un omzuna başımı yaslamamı söylüyordu. 
"Uyuyacağım," diye fısıldadım, uykuya dalmak üzere olan gözlerimin izin verdiği son bir ferle. "Ama bir gün seninle dünyanın kanunları üzerine konuşacağız, Gurur Faysal."Alle Rechte vorbehalten

aşk deney dostluk dram düzen genel genelkurgu gençkurgu gerilim gizem heyecan kanun kanunsuz kaçak kurgu macera mizah operasyon sevgi sistem tutku ölüm örgüt

Inhaltsverzeichnis

47 Kapitel

Melden Sie sich an und fügen Sie KANUNSUZ zu deiner Bibliothek hinzuzufügen und Updates zu erhalten

oder

Inhaltsrichtlinien

Vielleicht gefällt dir auch

Aşk ve Ceza (KİTAP OLUYOR) von C-erkul

"Ayaz... bu inanılmaz güzel," dedim hayranlıkla. Ayaz yavaşça doğruldu. Nazik bir hareketle kolyeyi boynuma taktı. Parmaklarım istemsizce kolyeye uzandı. Yüzeyindeki parıltı, gecenin yıldızlarını kıskandıracak kadar etkileyiciydi. Nefesim kesildi. O an Ayaz, ellerimi tuttu. Birini alıp kalbinin üzerine yerleştirdi. "Benim yıldızım sensin," dedi, gözlerimin ta içine bakarak. "Ve evim... senin kalbin." Yanaklarımda sıcacık bir kızıllık yükseldi. Kalbim yerinden çıkacak gibiydi. Dudaklarımız birbirine yaklaştı. Öyle narin, öyle masum bir öpücükle kalplerimiz birbirine mühürlendi. Zaman durdu. Gecenin sessizliği bile bu anı kutsar gibiydi. Tam o anda kolye, parıltısını bir anda katladı. Işık, boynumda bir his gibi dalga dalga yayıldı. Geri çekildim, nefesim hafifçe titriyordu. "Bu... his kolyesi mi?" dedim büyülenmiş gibi, gözlerimi ondan alamadan. Ayaz, dudaklarında tanıdık bir gülümsemeyle başını hafifçe eğdi. "Öyle mi acaba?" dedi sesi alayla karışık bir sıcaklık taşıyordu. Dudaklarını yeniden yaklaştırdı. "Tekrar deneyip emin olsak mı?" Gözlerini dudaklarıma kilitledi ve ardından bir kez daha öptü... Bu sefer daha derin, daha tutkulu, daha ait... Kolyenin yaydığı parıltı gözlerim kapalıyken bile tenime dokunuyordu. Sanki duygularımıza ayna tutan bir büyüydü. O gece... yıldızlar yalnızca bizim için parladı. Ay, sessizce şahitliğimizi üstlendi.

LEYLA (Tamamlandı) HİKAYE KALDIRILACAKTIR von sessizgemi1nokta

"Bak oğul, benim hiç karım olmadı, sevdim kavuşamadım, başkasını da istemedim. Karına kızmadan önce anlamaya çalış, onun yerine koy kendini. Sen ne kadarına razıysan o kadarını iste ondan. Ha ben erkeğim o kadın diyeceksen, onca memleketi boşa gezmişsin, o okulları boşa okumuşsun derim sana. Yüreğin kadını erkeği yok, sen düzene teslim olarak karına ihanet ettin. İmam nikahını karının yüreğine anlatamazsın, zaman ver, kendi içinde sindirebilirse şanslı bir adamsın. Aslında hiç kimse, hiç bir kadın kumayı kabul etmez, bunu unutma! Her türlü acı çekecek, sen de öyle, bir karın daha var artık. Onu da düşüneceksin." Yaşlı adam, diyeceğini demiş, başını önüne eğmişti. Demir'i düştüğü çukurdan kurtaracak bir nasihat yoktu. Kim, ne dese boştu bundan sonra. Demir'in yüreği kor olmuş yanıyordu. Leyla'yı bir başkasıyla hayal dahi edemezdi, böyle bir şeyi düşünemezdi. Bunun düşüncesine tahammülü yokken; o elleriyle, Esma'ya dokunduğu ellerle, sarıldığı kollarla karısına dokunmak istemişti. Kızamazdı, sadece kaybettiği karısına ağlayabilirdi.

Gül İmparatorluğu (Tamamlandı) von funye49

"Doğum günün kutlu olsun, gül güzeli." Gördü mü? Panikle arkamı dönüyorum, uzaklaşan sırtını buluyorum. Gördü mü yoksa tamamen tesadüf mü, bilemiyorum. Sormak istiyorum, soramıyorum. Öyle, beni bilir gibi seslenme diyemiyorum. En azından kuru bir teşekkür etsem, edemiyorum. Babam gibi sesleniyor, sonra babam gibi sırtını dönüp gidiyor. Mete Dilmen, düşündüğümden de tehlikeli çıkıyor. Ben savaşçı beklerken, o bana işçi gönderiyor. İmparatorluğun terk edilmiş sarayının tam yanına ilk tuğlayı dikiyor. *** Hem gülümseyeceğiniz, hem gözlerinizi dolduracak naif bir strateji oyununa davetlisiniz, Gülce ve Mete'nin hayatlarının tam ortasına! Bazılarınız ben bu oyunu küçükken oynamıştım diyecekler, bazılarınız ise bu oyunu hala her gün oynadığını söyleyecek. İkisi de doğru, biz bu oyunu küçükken ekranlarda büyürken günlük yaşamımızda sık sık gördük. Hepimiz eşi benzeri olmayan oyuncularız aslında. Hepimizin heybesinde varsayımları, olasılıkları ve stratejileri var. Önemli olan bu stratejilerin yanında, onlar uğruna yok sayılamayacak kadar değerli bir kalp taşıdığımızı da unutmamak. Bunu söylerken sadece kendimizinkini değil karşımızdakinin kalbini de kastediyorum, elbette. Neyse bu kadar gevezelik yeter, sizi artık Gül İmparatorluğu'na alalım! Mendillerinizi hazırlarken içlerine bir tane de pullu olanlardan koymayı unutmayın. Sadece göz yaşlarınızı silmek için değil kınada sallamak için de lazım olacaklar :) *** http://open.spotify.com/user/31qkhp7klkplruaqei6whna2pcqu/playlist/0rgFHEJzcSmene3AS04KG4 ***

YAMALI SEVDA von Betulokssuz

Ben boşanmış öğretmen bir babanın kızıyım. Yıllar önce, ben henüz on yaşındayken tayin edildiği Karadeniz bölgesinde aşık olup evlendi. Beni de beraberinde getirdi elbette, çünkü benim annem sorumsuz bir kadın, beni onun eline bırakmadı. Saf Karadeniz'li kadının bir kızı vardı, kendisi ablam olur Zeynep. Babam ve eşi yıllardır birbirini bulmanın huzurundan mıdır bilmem, sakin ama mutlu bir hayat yaşıyorlar. Ben lisede çıktım buradan. Ankara'da liseyi hemşirelik olarak okudum. Üniversiteyi kazanamadım, bende boş durmayayım, babamın yanına geleyim dedim, geldim. On sekiz, on dokuz, yirmi ve yirmi bir yaşlarımda buralardaydım. Sağlık ocağında yardımcı hemşirelik yaptım. O sıralarda babamın eşi Hanife annenin, ahiretliğinin asker oğluyla nişanım takıldı. Tam düğün arefesinde nişanlım olan Halil Yaman, eski sevgilisi, çok sevdiği kız ona kaçınca beni terk etti. Benim adım Tuğba, ben bu şehirden dargın gittim. Yağmurlu bir günde, onların çaylığında birlikte olmuştuk. O sarhoştu, ben aşk dolu. İkimizde nasılsa evleniyoruz dedik ve olanlar oldu. Sonra dünyam başıma yıkıldı, öyle böyle değil ama. Çok şey götürdü benden Halil Yaman ama özümü unutmayayım, çizgimden çıkmayayım diye bana kızımı bıraktı. Tuğçe sıkı sıkı tutunduğum, kendimi adadığım oldu. Ben onunla hayatta kaldım. Yoksa hissettiğim şeyle ölürdüm. Öyle buruk, öyle yamalı bir sevda.

KOR YAŞI von Ayparee_12

''Güven tüm duyguları kaplayan bir maskedir ve beklenmeyen gidişler o maskeyi düşürür. Senin merhametle kapattığın masken düştü. Bense hala paramparça olan güvenimi elime çaresizce bıraktığın maskeyle kapatmaya çalışıyorum. Ve sen gidiyorsun, yanında ise sana olan güvenimi götürüyorsun. ''

Mavinin Yeşili (Anlaşmalı Evlilik) von Mavii_Bulutt345

(İki kitap tek bir kitap içerisinde yer almaktadır. Ek olarak bir başka kitap paylaşmak yerine buradan devam ettim, keyifli okumalar dilerim ^^) Bir kelebek geçti üstlerinden sonra da aşkın tohumlarını kadının kalbine düşürdü. Kelebek anlaştı toprakla, toprak o tohumların üstünü kapattı. Toprak anlaştı bulutla, bulut yağmur tanelerini bir bir düşürdü. Aşkın harmanladığı tohumlar bir bir yeşerdi. Kadın, haline itiraz etse de o binbir emekle büyüyen tohumları yerinden sökmek istemedi. Yaptığının yanlış olduğunu bile bile o tohumlara ihtiyacı olan güneşi teslim etti. Adam canını yakarken o daha çok sevdi sevdiğini. Adam her defasında onu sevdiğine pişman ederken o kalbinde yeşeren tohumlara tutundu. Mavi, yeşili sevdi bir gün kavuşma umuduyla. ... Bir anne var, kızı için kendinden bile vazgeçen... Bir baba var, kendi kızını kabullenmek istemeyen... Bir kız çocuğu var, hayatının en güzel günlerinde bir hastalık yüzünden acı çeken. Sırlar var hayatlarında, söylenmeyen sözler, istenmeyen doğrular... Bir aşk var ortada, kadının kalbini kor gibi yakan, adamın umrunda olmayan. Birleşmeyi bekleyen hayatlar var, zamanı gelince birleşmekten çekinmeyen. Zamanını bekleyen gerçekler var, hayatları alt üst etmeye yeminli. Bir kitap var, bunları ve birçok hayatı yazan, yaşatan. Tam da yukarıda anlatılan kitaptasınız ve her kitap başka hayatların kapılarını aralar. Bu kapıyı çalmanıza gerek yok çünkü bu kapı herkese sonuna kadar açıktır... Kitapları tozlu raflarından çekip almak da sizin elinizde, onu oraya koymak da. Ama şöyle bir şey var ki; Herkes bir şansı hak eder... Derin Yade Saraç & Emre Karahan Renkler serisi 1 Kitabın ilk defa Wattpad'de yayımlanma tarihi: 28.10.2018 Not; serideki kitaplar birbirlerinden bağımsızdır, istediğinizden başlayabilirsiniz. Kapak tasarım: Theguldesing aittir... #Em

MÜJGAN von nhll__

🥀💔 "Ben gidiyorum Berfan. Bir daha dönmemek üzere gidiyorum." Kelimeler ağırdı, nefesi düzensizdi. Kalbinin çarpıntısı, göğsünü sıkıştırıyor, nefes almasına bile izin vermiyordu. Boğazındaki düğümü yutkundu ve ekledi: "Tek başıma." Sonda vurguladığı bu nefeslik cümle, bir bıçak gibi Berfan'ın içine saplandı. Yüreğini burkan bir sessizlik çöktü aralarına. "Biz!" diye haykırdı Berfan, gözleri koca bir çığlığı içinde tutmaya çalışırcasına parlıyordu. O tek kelime, yıkılan gururunun enkazında can çekişirken, ayaklarının altına batıyordu sanki. Ama umursamadı, acısını hiçe saydı. "Biz diye bir şey yok. Unut olanları." Acımasızca savurdu bu cümleyi Yusuf Karahan. Sesinde soğuk bir keskinlik vardı. O soğukluk, Berfan'ın içine işledi, iliklerine kadar titremesine sebep oldu. Gözleri kararmıştı. İçindeki öfkeyle birkaç adım attı ve göğsünden sertçe itti. Yusuf'un bir anlığına sendelemesine aldırmadan, gözyaşlarıyla harmanlanan sesiyle haykırdı: "Ne demek yok! Allah'ın cezası, ne demek 'biz' diye bir şey yok?" Nefesi düzensizdi, göğsü hiddetle inip kalkıyordu. "Dün gece... Dün gece benimle birlikte oldun sen!" dedi, sesi çatallaşmış, titremesi öfkeyle gölgelenmişti. "Sabah gittiğinde 'geleceğim' dedin... Ne değişti, hı? Söylesene, ne değişti de yine benden vazgeçtin?" 🥀 "Göreceksin!" diye tısladı, sesi zehir gibiydi. İki parmağının tırnaklarını birbirine bastırarak devam etti: "Gün gelecek..." Her kelimesi bir intikam yeminiydi. "Seni şu kadar sevmem için bana yalvaracaksın." Baş parmağıyla işaret parmağının arasındaki incecik boşluğu gösterdi. Gözleri, karşısındaki adamı delip geçecek gibi parlıyordu. "Ama ben o gün..." dedi, sesi alaycı bir acıyla titredi. "Bırak sevmeyi, senin yüzüne dahi bakmamak için ölmeyi tercih edeceğim!" Berfan&Yus

Hayalperest (Dreamer) von burakthedreamer

Tüm insanlar hayalperesttir. Tabi sadece çocukken. Çocukken herkes süper kahraman olmak ister, değil mi? Sonra bazıları astronot veya bilim adamı gibi hayallere kapılırlar. Sonrasında ise büyüdükçe bu hayaller avukatlık, mühendislik gibi basit hayallere dönüşür. Bu meslekleri küçümsediğimden dolayı değil. Sadece çıtayı aşağıda tutmak... Her insanın başına gelen bir şey değil mi zaten? "Çoğu insan gerçekleşmesini istediği hayalleri kurar. Gerçekleşmeyecek(?) hayaller kuran insanlara hayalperest diyorlar sanırım, ve ben de bunlardan biriyim. Ama umrumda değil bu benim. Ben hayal kurmanın felsefesini tamamen kavramış biriyim. Bana göre hayal kurmanın asıl amacı, o an hayal kurmaktan alınan mutluluğun keyfini çıkartmaktır. Eğer gerçekleşip gerçekleşmeyeceğine kafayı takarsak, o anki mutluluğu nasıl yaşayabiliriz? Gelin, zihnime bir yolculuk yapalım. Yalnız sizi uyarmalıyım, derinlere inmeyin. Çünkü eğer biri benim zihnimi okumaya kalksa bu intihara teşebbüs olurdu. Ben Peter, hayal dünyama hoş geldiniz..."

Venem von Damlany

Venem 11/01/1772: Yıllar yıllar önce Veneme bir kar tanesi düştü. Uzun süredir beklenen kış, kendini şimdi gösteriyordu. Tüm Venem halkı bu durumun uğur olduğunu düşünmüştü. Lakin durum öyle değildi. Bu kar tanesi değişimin ve başlangıçın göstergisiydi.Belkide bu sadece görünen tarafıydı. "Bilemezlerdi,lanet denen meleğin bir nefes kadar yakın olduğunu. " Küçük kız kafasını annesinin başından kaldırdı. Meraklı ve uykulu gözlerle annesine baktı. "Anne eğer bilselerdi, herşey farklı olur muydu? " Annesi şevkatle kızının koyu kahverengi saçlarını sevdi. "Eğer bilselerdi de hiçbirşeyi değiştiremezlerdi meleğim." Krallık herkesi meydanda topladı. Herşeyin bu konuşmayla son bulacağını düşündüler, ama bu sadece bir yanılmaydı. Gerçek çok daha sinsi ve gizemliydi. "Sevgili halkım, yaşanılanlardan sonra Venemin ikiye ayrılmasına karar verilmiştir. " "Kara büyünün serbest olduğu krallığa SİS, Kara büyünün yasak olduğu krallığa ise SUS dendi." Küçük kız bir kere daha kafasını annesinin kucağından ayırdı. "Halk ne dedi peki anneciğim? " Annesinin suratında kızın içini ısıtan bir gülümseme peydahlandı. "Halk, kendi içinde krallıkları ikiye ayırdı. Ayın ilk dördüm evresinde ki gibi siyah beyaz diye ayırdılar. Yani İyi ve kötü dediler. " ------- Günümüz, "Bu hiçbir zaman iyi ve kötünün savaşı değildi. Bu savaş kötüler ve kötü olmaya zorunda kalanların savaşıydı." ------- " Peki anne hikayenin sonunda kim kazandı? " Annesinin gülüşü soldu. Küçük kız yanlış birşey söylediğini düşündü. "Henüz hikaye bitmedi anneciğim. Ama sana söz veriyorum, hikayenin bittiğini görmekle kalmayıp onu yazan sen olacaksın. Koca bir tarih ismini anacak ve senden bahsedecek. "

Güneş Tutulması | Yarı texting von meriibayb

Siz: hocam ben yapamıyorum Siz: valla olmuyor Siz: azcık yiyeyim ya nolur Siz: vallahi bakın söz yemicem bi daha Siz: tatlıyı yasakladınız anladım Siz: ama bari azcık baklava yiyeyim Diyetisyenim: olmaz bence. Diyetisyenim: baklavada kalorili Siz: öldürmek istiyorsun beni hocam

Vielleicht gefällt dir auch

Slide 1 of 10

Aşk ve Ceza (KİTAP OLUYOR) cover

LEYLA (Tamamlandı) HİKAYE KALDIRILACAKTIR cover

Gül İmparatorluğu (Tamamlandı) cover

YAMALI SEVDA cover

Mavinin Yeşili (Anlaşmalı Evlilik) cover

Hayalperest (Dreamer) cover

Güneş Tutulması | Yarı texting cover

Aşk ve Ceza (KİTAP OLUYOR)

"Ayaz... bu inanılmaz güzel," dedim hayranlıkla. Ayaz yavaşça doğruldu. Nazik bir hareketle kolyeyi boynuma taktı. Parmaklarım istemsizce kolyeye uzandı. Yüzeyindeki parıltı, gecenin yıldızlarını kıskandıracak kadar etkileyiciydi. Nefesim kesildi. O an Ayaz, ellerimi tuttu. Birini alıp kalbinin üzerine yerleştirdi. "Benim yıldızım sensin," dedi, gözlerimin ta içine bakarak. "Ve evim... senin kalbin." Yanaklarımda sıcacık bir kızıllık yükseldi. Kalbim yerinden çıkacak gibiydi. Dudaklarımız birbirine yaklaştı. Öyle narin, öyle masum bir öpücükle kalplerimiz birbirine mühürlendi. Zaman durdu. Gecenin sessizliği bile bu anı kutsar gibiydi. Tam o anda kolye, parıltısını bir anda katladı. Işık, boynumda bir his gibi dalga dalga yayıldı. Geri çekildim, nefesim hafifçe titriyordu. "Bu... his kolyesi mi?" dedim büyülenmiş gibi, gözlerimi ondan alamadan. Ayaz, dudaklarında tanıdık bir gülümsemeyle başını hafifçe eğdi. "Öyle mi acaba?" dedi sesi alayla karışık bir sıcaklık taşıyordu. Dudaklarını yeniden yaklaştırdı. "Tekrar deneyip emin olsak mı?" Gözlerini dudaklarıma kilitledi ve ardından bir kez daha öptü... Bu sefer daha derin, daha tutkulu, daha ait... Kolyenin yaydığı parıltı gözlerim kapalıyken bile tenime dokunuyordu. Sanki duygularımıza ayna tutan bir büyüydü. O gece... yıldızlar yalnızca bizim için parladı. Ay, sessizce şahitliğimizi üstlendi.